شهاب رنجبر یه روز خوش

♫♪♩ ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود تو نفخ صوری یا خود قیامت موعود ♩♪♫ ♫♪♩ شنوده ام که بسی خلق جان بداد و بمرد ز ذوق و لذت آواز و نغمه داوود ♩♪♫ ♫♪♩ شها نوای تو برعکس بانگ داوودست کز آن بمرد و از این زنده می شود موجود ♩♪♫ ♫♪♩ ز حلق نیست نوایت ولیک حلقه رباست هزار حلقه ربا را چو حلقه او بربود ♩♪♫ ♫♪♩ دلا تو راست بگو دوش می کجا خوردی که از پگاه تو امروز مولعی به سرود ♩♪♫ ♫♪♩ سرود و بانگ تو زان رو گشاد می آرد که آن ز روح معلاست نی ز جسم فرود ♩♪♫ ♫♪♩ چو بند جسم نگشتی گشاد جان دیدی که هر که تخم نکو کشت دخل بد ندرود ♩♪♫ ┤♬ آموند موزیک ♬├ ♫♪♩ یقین که بوی گل فقر از گلستانیست مرود هیچ کسی دید بی درخت مرود ♩♪♫ ♫♪♩ خنک کسی که چو بو برد بوی او را برد خنک کسی که گشادی بیافت چشم گشود ♩♪♫ ♫♪♩ خنک کسی که از این بوی کرته یوسف دلش چو دیده یعقوب خسته واشد زود ♩♪♫ ♫♪♩ ز ناسپاسی ما بسته است روزن دل خدای گفت که انسان لربه لکنود ♩♪♫ ♫♪♩ تو سود می طلبی سود می رسد از یار ولی چو پی نبری کز کجاست سود چه سود ♩♪♫ ♫♪♩ ستاره ایست خدا را که در زمین گردد که در هوای ویست آفتاب و چرخ کبود ♩♪♫ ♫♪♩ بسا سحر که درآید به صومعه مومن که من ستاره سعدم ز من بجو مقصود ♩♪♫ ● آموند موزیک ● ♫♪♩ ستاره ام که من اندر زمینم و بر چرخ به صد مقامم یابند چون خیال خدود ♩♪♫ ♫♪♩ زمینیان را شمعم سماییان را نور فرشتگان را روحم ستارگان را بود ♩♪♫ ♫♪♩ اگر چه ذره نمایم ولیک خورشیدم اگر چه جزو نمایم مراست کل وجود ♩♪♫ ♫♪♩ اگر چه قبله حاجات آسمان بوده ست به آسمان منگر سوی من نگر بین جود ♩♪♫ ♫♪♩ ز روی نخوت و تقلید ننگ دارد از او بلیس وار که خود بس بود خدا مسجود ♩♪♫ ♫♪♩ جواب گویدش آدم که این سجود او راست تو احولی و دو می بینی از ضلال و جحود ♩♪♫ ♫♪♩ ز گرد چون و چرا پرده ای فرود آورد میان اختر دولت میان چشم حسود ♩♪♫ ♫♪♩ ستاره گوید رو پرده تو افزون باد ز من نماندی تنها ز حضرتی مردود ♩♪♫ ♫♪♩ بسا سوال و جوابی که اندر این پرده ست بدین حجاب ندیدی خلیل را نمرود ♩♪♫ ♫♪♩ چه پرده است حسد ای خدا میان دو یار که دی چو جان بده اند این زمان چو گرگ عنود ♩♪♫ ♫♪♩ چه پرده بود که ابلیس پیش از این پرده به سجده بام سموات و ارض می پیمود ♩♪♫ ♫♪♩ به رغبت و به نشاط و به رقت و به نیاز به گونه گونه مناجات مهر می افزود ♩♪♫ ♫♪♩ ز پرده حسدی ماند همچو خر بر یخ که آن همه پر و بالش بدین حدث آلود ♩♪♫ ♫♪♩ ز مسجد فلکش راند رو حدث کردی حدیث می نشنود و حدث همی پالود ♩♪♫ ♫♪♩ چرا روم به چه حجت چه کرده ام چه سبب بیا که بحث کنیم ای خدای فرد ودود ♩♪♫ ♫♪♩ اگر به دست تو کردی که جمله کرده تست ضلالت و ثنی و مسیحیان و یهود ♩♪♫ ♫♪♩ مرا چه گمره کردی مراد تو این بود چنان کنم که نبینی ز خلق یک محمود ♩♪♫ ♫♪♩ بگفت اگر بگذارم برآ به کوه بلند وگر نه قعر فرورو چو لنگر مشدود ♩♪♫ ♫♪♩ تو را چه بحث رسد با من ای غراب غروب اگر نه مسخ شدستی ز لعنت مورود ♩♪♫ ♫♪♩ خری که مات تو گردد ببرد از در ما نخواهمش که بود عابد چو ما معبود ♩♪♫ ♫♪♩ ولی کسی که به دستش چراغ عقل بود کجا گذارد نور و کجا رود سوی دود ♩♪♫ ♫♪♩ بگفت من به دمی آن چراغ را بکشم بگفت باد نتاند چراغ صدق ربود ♩♪♫ ♫♪♩ هر آنک پف کند او بر چراغ موهبتم بسوزد آن سر و ریشش چو هیزم موقود ♩♪♫ ♫♪♩ هزار شکر خدا را که عقل کلی باز ز بعد فرقت آمد به طالع مسعود ♩♪♫ ♫♪♩ همه سپند بسوزیم بهر آمدنش سپند چه که بسوزیم خویش را چون عود ♩♪♫ ♫♪♩ چو خویش را بنمود او ز خویش خود ببریم به کوه طور چه آریم کاه دودآلود ♩♪♫ ♫♪♩ چو موش و مار شدستیم ساکن ظلمت درون خاک مقیمان عالم محدود ♩♪♫ ♫♪♩ چو موش جز پی دزدی برون نه ایم از خاک چه برخوریم از آن رفتن کژ مفسود ♩♪♫ ♫♪♩ چو موش ماش رها کرد اژدهاش کنی چو گربه طالع خوانش شود جمله اسود ♩♪♫ ♫♪♩ خدای گربه بدان آفرید تا موشان نهان شوند به خاک اندرون به حبس خلود ♩♪♫ ♫♪♩ دم مسیح غلام دمت که پیش از تو بد از زمانه دم گیر راه دم مسدود ♩♪♫ ♫♪♩ همه کسان کس آنند کش کسی کرد او همه جهانش ببخشید چون بر او بخشود ♩♪♫ ♫♪♩ خموش باش که گفتار بی زبان داری که تار او نبود نطق و بانگ و حرفش پود ♩♪♫ ♫♪♩ چو سر ز سجده برآورد شمس تبریزی هزار کافر و مومن نهاد سر به سجود ♩♪♫